Öğrenciler bir buçuk yıl gibi uzun bir aradan sonra pandemi gölgesinde tekrar okul sıralarına dönüş yaptılar. Öğrencilerin akademik kayıplarının yanı sıra sosyal ve duygusal öğrenme becerilerinde de kayıplar yaşandı; ancak bu durum kamuoyunda akademik kayıplar kadar gündeme getirilmedi. Özellikle okulöncesi ve ilkokul kademesi için gerek akademik gerekse sosyal duygusal gelişim için oyun ve etkileşimin önemi yadsınamaz. Salgınla birlikte kopan bu etkileşim bağı, ilgili kademelerdeki öğrencilerin birtakım güçlükler yaşamasına neden oldu.

Uzaktan eğitim; dijital pedagoji, etkileşimli ders tasarımı, tersyüz öğrenme gibi birtakım kavramları gün yüzüne çıkardı. Bu kavramlar derse uzaktan katılan öğrencilerin tıpkı yüz yüze eğitimde olduğu gibi etkileşimini arttırmaya yönelik adımlar olarak ortaya çıktı. Nihayetinde bu adımlar yüz yüze eğitimin kazanımlarını karşılamada yüzde yüz etkili olmasa da güçlüklerin zorluğunu azalttı.

...Ve öğrenciler okullara döndü, haftanın beş günü tam zamanlı yüz yüze eğitim yurt genelinde sürdürülüyor. Bir sınıf öğretmeni olarak geride kalan iki haftalık süreçte birtakım gözlemlerim oldu. Şunu net bir şekilde ifade etmek gerekir; telafi edilebilir kayıplar, telafi edilmesi koşullara bağlı kayıplar var. Telafi edilebilir kayıplar akademik kayıplardır; öğrencinin düzeyi kontrol edilir, gerekli reçete ortaya konur ve doğru adımlar atılarak iyileştirme süreci başlatılır. Akademik kayıpların telafisi nitekim daha kolaydır, süreç kontrol edilebilir ve öğretmen ebeveyn koordinesinde sonuç hızlı bir şekilde alınabilir. Ancak sosyal duygusal gelişim noktasında öğrencilerin yaşadıkları kayıpların telafisi için öğrencilerin eğitim öğretim yılı süresince bir arada bulundurulması ve topluluk olarak iletişim ve uyum becerilerinin desteklenmesi gerekir. Bu durumu düşünen birçok kişi bu sonucu tahmin edebilir. Ancak neden öğrencilerin bir arada bulundurulması gerekir? Uzaktan eğitim sadece akademik becerilerin kazanımı için yetersiz olduğundan mı yüz yüze eğitim gereklidir? Hayır efendim, ilkokul kademesi için bunu söyleyemem. Uzaktan eğitimde jest ve mimik yoktur, öğrenciler davranışlarının arkadaşları üzerindeki etkisini deneyimleme şansı bulamazlar. Dolayısıyla doğru davranışı deneyimleme ve pekiştirme imkanları da yoktur. Bu durum iletişim, özdenetim ve duygu yönetimi gibi becerilerin gelişimini etkiler. İlkokul kademesinin bir arada uyum içinde yaşamanın prova edildiği ilk ciddi kademe olduğu düşünüldüğünde bu becerilerin yoksunluğu ilerleyen kademelerde problemlerin ortaya çıkmasına sebep olur; tıpkı şu anda bir buçuk yıl sonra okula dönen çocukların yaşadıkları problemler gibi…

Salgından dolayı uzun bir süredir bir arada bulunmayan çocuklar şu anda okullarda sosyal uyum becerilerinde sorunlar yaşıyorlar. Tahammülsüzlük, anlaşamama, birbirini dinlememe ve birbirilerinin duygularını anlamama gibi durumlar söz konusu. Bu durumun tersine dönmesi çocukların uzun süre bir arada yüz yüze eğitim görmesi ile aşılabilir.

Göremediğimiz veya görmek istemediğimiz bir durum var; akademik olarak başarılı bir öğrenci sosyal uyum becerilerinde problem yaşıyorsa o kişinin gelecekte başarısız olması ve en önemlisi mutsuz olması kaçınılmazdır. Başarılı ve mutlu bireyler yetiştirmek istiyorsak sadece dondurmaya değil onu ayakta tutan ve olmazsa olmaz dondurma külahına da odaklanmamız gerekir.